Ik, Johannes, zag in de rechterhand van Hem die op de troon is gezeten, een boek van binnen en buiten beschreven, met zeven zegels verzegeld. Ook zag ik een machtigen engel, die uitriep met geweldige stem: Wie is waardig, te openen het boek en te verbreken zijn zegels? Maar niemand in de hemel, op de aarde of onder de aarde was bij machte, het boek te openen, of er een blik in te slaan. En ik weende bitter, omdat niemand werd waardig bevonden, het boek te openen of er een blik in te slaan. Maar één van de Oudsten sprak tot mij: Ween niet; zie, de Leeuw uit Juda’s stam, de Wortel van David heeft overwonnen; Hij zal dus het boek en zijn zeven zegels openen! En ik zag midden tussen de troon met de vier Dieren en tussen de Oudsten, een Lam staan, alsof het geslacht was. Het had zeven horens en zeven ogen; dit zijn de zeven Geesten Gods, die over de ganse aarde worden gevonden. Het Lam kwam naderbij, en ontving het boek uit de rechterhand van Hem, die op de troon was gezeten. En toen het Lam het boek had ontvangen, wierpen de vier Dieren en de vier en twintig Oudsten zich neer voor het Lam, elk met een citer en gouden schalen vol reukwerk; en dit zijn de gebeden der heiligen. En ze zongen een nieuw lied, en ze zeiden: Waardig zijt Gij, het boek te ontvangen, En zijn zegels te breken. Want Gij zijt geslacht geworden, Hebt met uw Bloed voor God gekocht: Uit alle stammen en talen, Uit alle volken en naties. Gij hebt ze gemaakt voor onzen God Tot koningschap en priesters, En heersen zullen ze over de aarde.
Zingt voor de Heer een nieuw gezang, zijn lof weerklinke te midden der zijnen Israël juiche zijn Schepper toe, Laat Sions zonen hun Koning begroeten. Looft zijn Naam in een heilige dans bespeelt voor Hem harp en citer. Want onze Heer, die zijn volk bemint, omkranst de verdrukten met zegekransen. Jubelt dus heiligen, om uw triomf, viert feest in uw legerplaatsen. Gaat met het lied van God in uw mond, een taak die zijn vromen tot eer strekt.
In die tijd naderde Jezus Jeruzalem. Hij liet zijn blik over de stad gaan en weende over haar, terwijl Hij zei: 'Mocht ook gij op deze dag inzien wat u tot vrede strekt! Maar nu is dat voor uw ogen verborgen. Er zullen dagen over u komen, dat uw vijanden een wal tegen u opwerpen, u omsingelen en u van alle kanten insluiten; zij zullen u met uw kinderen die in u wonen, neersmakken en zij zullen in u geen steen op de andere laten, omdat gij de tijd, waarin barmhartig op u werd neergezien, niet hebt erkend.
“Zijn oren zijn vol angstaanjagende geluiden en midden in de vrede vermoedt het valstrikken”. (Jb 15-21 Vg) Integendeel, niets is gelukkiger dan een eenvoudig hart omdat het, door zich alleen in onschuld aan anderen te tonen, niets van anderen te vrezen heeft. Sterker nog, in zijn eenvoud is het als een krachtige burcht. En hij maakt zich geen zorgen dat hij van anderen moet lijden onder wat hij zich niet herinnert zelf gedaan te hebben. Vandaar de wijze woorden van Salomo: “De vreze des Heren geeft vast vertrouwen”. ( Spr 14:26) Hij zegt ook: “Een veilige ziel is als een voortdurend feestmaal” (Spr 15:15). De vrede van veiligheid is als voortdurend aangevuld voedsel. Een afvallige geest daarentegen is altijd aan het werk: of hij bedenkt kwade plannen tegen anderen, of hij vreest die van anderen voor zichzelf. En wat hij ook tegen zijn buurman bedenkt, hij vreest dat zijn buurman het tegen hem zal bedenken. Verdenkingen aan alle kanten, alarm aan alle kanten. Als hij zich iemand herinnert, weet hij zeker dat het iemand is die hem kwaad wil doen. De rust van veiligheid missen is oren vol angstaanjagende geluiden hebben. En kijk dan eens naar zo'n mens, wie je maar wilt: het gebeurt vaak dat zijn buurman hem eenvoudig aanspreekt, zonder vijandige bijbedoelingen. Maar hij, te midden van de vrede, vermoedt een valstrik, want hij die nooit handelt behalve met sluwheid, kan zich niet voorstellen dat iemand tegenover hem met eenvoud zou kunnen handelen. (...) “Hij gelooft niet dat hij van de duisternis naar het licht kan terugkeren, want hij ziet niets om zich heen dan het zwaard”. (Jb 15,22 Vg) Hij gelooft dat hij omringd is door valstrikken die hem zullen treffen en hij verliest de hoop op zijn redding.
Ik, Johannes, had een visioen: ik zag een deur in de hemel die open stond. En de stem, die ik vroeger als een bazuin tot mij had horen spreken, zeide: Stijg op hierheen, en ik zal u tonen, wat hierna geschieden moet. Aanstonds was ik in geestverrukking. En zie: een troon stond in de hemel, en Iemand was op de troon gezeten. En Die er op was gezeten, geleek op jaspis-steen en sardium; en rond de troon was een regenboog, gelijkend op smaragd. Rondom de troon zag ik vier en twintig tronen, en op de tronen vier en twintig Oudsten gezeten, in witte klederen gehuld, met gouden kronen op het hoofd. Van de troon gingen bliksemstralen uit, geraas en donderslagen. Vóór de troon brandden zeven gloeiende lampen; dat zijn de zeven Geesten Gods. En vóór de troon was een glazen zee, gelijk kristal. Midden voor de troon en rond de troon zag ik vier Dieren, vol ogen van voren en achter: het eerste Dier als een leeuw, het tweede Dier als een rund, het derde Dier als met een mensengelaat, het vierde Dier als een vliegende adelaar. En de vier Dieren hadden allen zes vleugels, van buiten en binnen vol ogen. Rusteloos riepen ze dag en nacht: "Heilig, Heilig, Heilig, De Heer, de almachtige God, Die wàs, en die is, en die kòmt!" En toen de Dieren roem, en eer en dank hadden gebracht aan Hem, die op de troon is gezeten: den Levende in de eeuwen der eeuwen: vielen de vier en twintig Oudsten neer voor Hem, die op de troon is gezeten, aanbaden den Levende in de eeuwen der eeuwen, legden hun kronen neer voor de troon, en riepen: "Waardig zijt Gij, onze Heer, onze God, De roem en de eer en de macht te ontvangen. Want Gij, Gij hebt alle wezens geschapen, Door uw Wil bestaan ze, en zijn ze geschapen."